Naam: Ron van Eijndthoven (1945)
Beroep: Gepensioneerd, daarvoor werkzaam bij ABN-AMRO
Aantal jaren bij Fortius: vanaf de fusie, daarvoor jaren bij Madjoe
Functie: Penningmeester bij a.s.v. Fortius
Levensloop bij Madjoe en Fortius
Het 1e contact is ontstaan als voetballer (vermoedelijk in 1963/1964) bij (toen nog) a.v.v. Madjoe. Hoewel al zeer snel duidelijk was dat ik niet was voor-bestemd om op top-niveau te gaan voetballen heb ik altijd met erg veel plezier in de lagere elftallen gevoetbald.
Rond de tachtiger jaren werd bij Madjoe onder leiding van Jan van Hove een (relatief) jong bestuur geformeerd (de meesten rond de 40 jaar) waarvan ik later ook deel ben gaan uitmaken.
Aanvankelijk als “financieel adviseur van het bestuur” buiten het bestuur doch vanaf 1981 als bestuurslid/penningmeester.
Madjoe had toen net een grote verbouwing/uitbreiding van het verenigingsgebouw achter de rug (op de plek waar thans het TOS-gebouw is gevestigd – van het oude gebouw is niets meer over) met forse negatieve financiële gevolgen omdat het budget (hetgeen meestal het geval is) ruim werd overschreden. De financiële positie was dus verre van rooskleurig.
Ook de K.N.V.B. stelde toen gedurende een paar seizoenen (naar onze mening) nogal wat “lastige” vragen.
Vandaag de dag zou men dus zeggen: “een prachtige uitdaging” doch het was niet altijd plezierig.
Uiteindelijk kregen we, tezamen met de overige bestuursleden waaronder o.m. mijn nog huidige collega’s Kick Pullen en Wim van Hulzen, en na een aantal zeer roerige ledenvergaderingen vanwege de noodzakelijk geachte contributie-verhogingen, de financiën weer onder controle. Madjoe kon uiteindelijk weer beschikken over positieve banksaldi.
Begin jaren ’90 was wel duidelijk dat Madjoe alleen een te kleine vereniging was om de continuïteit te bewerkstellingen en werd er om ons heen gekeken. Ditzelfde werd bij D.J.K. gedaan waarna er gesprekken op gang kwamen tussen Madjoe en D.J.K. doch met de nodige grote vooroordelen. Immers, Madjoe en D.J.K. waren gedurende decennialang elkaars “voetbalvijanden” geweest waarbij de één de ander nauwelijks het licht in de ogen gunde.
Doch, na enige “inleidende” gesprekken kwam men steeds nader tot elkaar.
Vanzelfsprekend moest ook nog goedkeuring worden gevraagd aan de leden en dat vond plaats in twee roerige ledenvergaderingen bij zowel Madjoe als D.J.K. waarin het sentiment (vanzelfsprekend) hoogtij vierde.
Doch uiteindelijk: wat voorheen voor onmogelijk werd gehouden, werd per 1 juni 1993 een feit!!
De beide verenigingen kwamen tot een fusie en als nieuwe naam werd gekozen a.s.v. Fortius.
Na de fusie werd mijn collega Nico Meijer 1e penningmeester en werd mij gevraagd als 2e penningmeester aan te treden.
Vanaf juni 1993 tot 14 januari 2002 hebben Nico en ondergetekende zeer plezierig samengewerkt (overigens ook met de overige collega’s van ex D.J.K.) waarna Nico vond dat ik het maar alleen verder moest doen.
Nico vervangt mij zo nu en dan nog steeds bij financiële aangelegenheden.
Ook als Fortius heeft de vereniging (niet alleen financieel) roerige tijden gekend waarbij de gedeeltelijke renovatie van het huidige (ex D.J.K.) gebouw en het z.g. “jeugdhonk” in 2014 en 2015 er voor de penningmeester wel uitschieten.
Ook hierbij werd het budget (beperkt) overschreden doordat bij de finale- besprekingen werd gekozen voor de investering van een paar extra zaken waar we thans veel genoegen aan beleven zoals b.v. het aanbrengen van LED-lampen in zowel het jeugdhonk als het kleedgedeelte in het hoofdgebouw alsmede nieuwe ramen met dubbel glas in de kantine.
Het gevolg was dat daarna de broekriem weer fors moest worden aangetrokken doch thans zijn we weer op de goede (financiële) weg.
Het (verenigings-)leven van een penningmeester is in die zin niet altijd even
leuk omdat je bijna altijd “NEEN” moet zeggen indien mensen met veelal goed bedoelde en vaak ook best leuke plannen komen, doch die bijna altijd extra financiën vergen die meestal niet beschikbaar zijn.
Overigens steunen mijn collega’s mij daar in en is onze onderlinge verstandhouding (en sfeer) gelukkig zonder meer “uitstekend” te noemen. Dat maakt deze (vrijwillige!!) werkzaamheden dan ook weer leuk.
Hopelijk blijft het wat Fortius betreft, niet alleen bij een 25-jarig jubileum doch kan de continuïteit langdurig bestendigd worden.
